Były dyrektor generalny Capitals, David Poile, dołącza do Shei Webera, Pavla Datsyuka i Jeremy’ego Roenicka jako członkowie Hockey Hall of Fame.
TORONTO (AP) – Shea Weber jest członkiem Hockey Hall of Fame.
Były obrońca był główną gwiazdą zawodów wprowadzonych w poniedziałkowy wieczór w 2024 roku, dołączając do Pavla Datsyuka, Jeremy’ego Roenicka, Natalie Darwitz i Krissy Wendell w kategorii zawodników.
David Poile i Colin Campbell weszli jako budowniczowie.
Weber, którego kariera zakończyła się przedwcześnie z powodu długiej listy kontuzji, nie może grać, odkąd pomógł w przeciągnięciu słabszego zespołu Montreal Canadiens do finału Pucharu Stanleya w 2021 roku.
„Moja miłość do gry pozostaje silna” – powiedział podczas swojego przemówienia. „Nawet jeśli moje ciało nie wytrzymało tak długo, jak liczyłem”.
39-latek zdobył 589 punktów w 1038 meczach w barwach Canadiens i Nashville Predators. Dodał 42 punkty w 97 konkursach play-off.
„Grając w tę grę, jest za co być wdzięcznym” – powiedział Weber. „I nie chodzi tylko o najważniejsze momenty, zwycięstwo w fazie play-off czy zdobycie olimpijskiego złota. Najważniejsze są małe – pozornie rutynowe – momenty.
„To przyjaźnie zbudowane podczas niezliczonych podróży samolotem i autobusem, wspólnych kolacji, rozmów w pokoju trenerskim. To moment, w którym doświadczony gracz bierze cię pod swoje skrzydła i pokazuje, co naprawdę znaczy być profesjonalistą. Chcę podziękować wszystkim tym zawodnikom za pokazanie, jak ważna jest ciężka praca i poświęcenie.
Datsyuk (46 l.) zdobył 918 punktów w 953 meczach dla Detroit Red Wings. Zdobył 113 punktów w 157 play-offach, w tym zwycięstwa w Pucharze Stanleya w 2002 i 2008 roku.
Rosyjski środkowy odznaczający się majestatycznymi umiejętnościami był także czterokrotnym zdobywcą trofeum Lady Byng jako najbardziej dżentelmenski zawodnik NHL i trzykrotnie zdobył trofeum Selke jako czołowy defensywny napastnik ligi.
Dacyuk, który wraz z Weberem był zapisany w pierwszym roku kwalifikowalności, po opuszczeniu Detroit w 2016 r. grał przez pięć sezonów w KHL. Reprezentował swój kraj na pięciu igrzyskach olimpijskich z rzędu, zdobywając złoto w 2018 r. i brąz w 2002 r.
„Wprowadzenie do Hockey Hall of Fame to ogromny zaszczyt” – powiedział Datsyuk. „Zaszczyt, o jakim nawet nie mogłem marzyć.”
Roenick (54 l.) zgromadził 1216 punktów w 1363 meczach z Chicago Blackhawks, Phoenix Coyotes, Philadelphia Flyers, Los Angeles Kings i San Jose Sharks. Kolorowy urodzony w Bostonie skrzydłowy dodał 122 punkty (53 gole, 69 asyst) w 154 meczach play-off.
Roenick, który zdobył srebro na Igrzyskach Olimpijskich w 2002 roku, musiał czekać 12 lat, aby dostać powołanie do hali.
„Uwielbiam tę grę” – powiedział. „To była ogromna część mojego życia przez większość mojego życia”.
Wendell (43 l.) dwukrotnie reprezentował Stany Zjednoczone na igrzyskach olimpijskich, zdobywając srebro w 2002 r. i brąz w 2006 r. Napastnik z Brooklyn Park w Minnesocie zdobył sześć medali na mistrzostwach świata i był pierwszym amerykańskim kapitanem, który zdobył złoto turniejowe.
„Najwspanialszą rzeczą w hokeju nie jest zdobywanie mistrzostw ani medali” – powiedział Wendell. „Ale ludzie, których spotkałem na swojej drodze”.
Darwitz (41 lat) reprezentował USA na Zimowych Igrzyskach w 2002, 2006 i 2010 roku, zdobywając dwa srebrne medale i brąz. Napastnik z St. Paul w Minnesocie również osiem razy brał udział w mistrzostwach świata, zdobywając trzy złote medale.
„Nie byłam zwykłą małą dziewczynką i jakoś moja mama mnie polubiła” – powiedział Darwitz. „W moje piąte urodziny moje blond francuskie warkocze weszły na lodowisko hokejowe”.
Hokejowe życie Campbella obejmowało karierę zawodnika, trenera i przez ostatnie 25 lat starszego wiceprezesa wykonawczego ligi NHL. Pomógł stanąć na czele scentralizowanego centrum recenzji wideo ligi, które jest obecnie standardem w większości północnoamerykańskiego świata sportu.
71-latek zdobył także Puchar Stanleya w 1994 roku jako zastępca trenera drużyny New York Rangers.
„Przez lata rozmawiałem z dyrektorami generalnymi i zarządami” – powiedział Campbell. „To pierwszy raz i kiedy patrzę na tę grupę, z pewnością jest to inspirujące i przerażające”.
Poile (74 l.) zaczynał jako dyrektor NHL w Atlancie i Calgary Flames w latach 70., zanim w 1982 r. został dyrektorem generalnym Washington Capitals.
Pochodzący z Toronto dołączył do ekspansji Predators w Nashville w 1997 r. i został dyrektorem generalnym. Stanowisko to piastował aż do przejścia na emeryturę w 2023 r. Jednym z jego największych posunięć była zamiana Webera do Montrealu na PK Subban w czerwcu 2016 r.
„Włożyłem w tę grę całe swoje serce i duszę” – powiedział Poile. „Ale hokej dał mi i mojej rodzinie o wiele więcej”.
___
Sporty AP: https://apnews.com/sports
Prawa autorskie © 2024 Associated Press. Wszelkie prawa zastrzeżone. Materiał ten nie może być publikowany, emitowany, pisany ani redystrybuowany.
